Ik heb de laatste paar dagen gewerkt in twee grote ziekenhuizen in Birmingham en ik heb ook gesproken met collega’s in de omgeving van Birmingham die door deze uitbraken getroffen zijn. Ik ben het er absoluut mee eens dat testen de goede manier is om uitbraken te monitoren MAAR het kan een verwrongen beeld opleveren als we het aantal tests opvoeren in termen van nationale case aantallen.

Echter de ziekenhuizen in Birmingham waar ik mee gesproken heb en dat dekt meer dan 50% van de hele bevolking van Birmingham : daar hebben we minder dan 20 ernstige COVID-19 patienten en  minder dan 10 patiënten in kritieke toestand.

Als je dat vergelijkt met waar we een paar maanden geleden stonden toen we rond de 200 patiënten aan de beademing hadden dan kunnen we spreken van een gigantische afname en we zien datzelfde beeld in andere landen.

Ja dat klopt met name in Spanje zien we een hoog aantal besmettingen en de laagste aantallen opgenomen patienten. Betekent dit dat jou mening is dat onze beoordeling van de progressie van COVID-19 gebaseerd moet zijn op aantal opgenomen patienten ipv het aantal positief geteste mensen?

We moeten naar beide getallen kijken ook naar de verhouding tussen aantal uitgevoerde testen en het aantal positieve uitslagen we moeten naar al de data kijken ipv naar één bepaald getal.

We zijn gekomen van flattening the curve om onze gezondheidssystemen te beschermen en nu stappen we over naar het proberen het virus te controleren. Wat we niet kunnen doen is die stap maken en deze twee getallen apart blijven bekijken.

Onze gezondsheidsorganisatie maakt een inhaalslag naar de normale ziekenhuisbezetting en we zien gewoon erg weinig opnames van mensen besmet met het Corona-virus.

En dat zien we zowel in Birmingham, Swindon als in Reading.

Het is simpelweg zo dat ondanks dat we meer testen en meer positieve gevallen zien we nog NIET ZIEN dat onze ziekenhuis vollopen met zieke mensen. Net zoals in Spanje en Frankrijk die dit ook al enige weken niet zien gebeuren.